Początek astronomicznej wiosny to przejście Słońca ze znaku Ryb do znaku Barana. Ten moment nazywany jest punktem Barana lub punktem równonocy wiosennej.
Z nadejściem wiosny jest związany ludowy zwyczaj topienia Marzanny, o którym już w XV wieku pisał Jan Długosz w „Kronikach”. Obrzęd topienia słomianej kukły wyobrażał symboliczne zniszczenie zimy, śmierci oraz wszelkiego zła.
W wielu kalendarzach pierwszy dzień wiosny jest jednocześnie pierwszym dniem roku. Odzwierciedlają to języki: wietnamski, japoński i chiński. Pierwszy dzień roku po chińsku brzmi „czun-wang-jue”, co znaczy „miesiąc księcia wiosny. W starożytnym Rzymie, Nowy Rok rozpoczynał się wiosną, a pierwszym miesiącem roku był marzec, stąd „idy marcowe”.
Polskie słowo „wiosna” ma korzenie w języku praindoeuropejskim, bowiem „ves” oznaczało jasność, światło i radość. Pierwszy kwiat wiosenny to prymula, czyli pierwiosnek.
Zapraszam do obejrzenia prezentacji o polskich wiosennych zwyczajach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz